“Het is zo belangrijk dat je elk jaar even tijd afzondert voor God en uit het alledaagse leven stapt”

Hoe kwam je op het idee om op retraite te gaan op de Wittenberg?  
In de afgelopen 5 jaar ga ik elk jaar naar een klooster om even helemaal ‘af te schakelen’. In jullie nieuwsbrief las ik dat je nu ook op de Wittenberg een retraite kan volgen. Toen ik dat las wilde ik hierheen. Ik wilde altijd al eens terug naar de Wittenberg, maar als er een activiteit op de Wittenberg was is Limburg toch te ver om even heen en weer te rijden.  

Had je een bepaalde verwachting van de retraite voordat je erheen ging?
Ik wilde echt even tijd met God hebben. Tijdens de retraite wilde ik me even helemaal op God focussen en nadenken over hoe het met mezelf gaat, met mijn relatie met mijn man en hoe ik mijn dochter wil opvoeden.  
 
Heeft de retraite je gebracht wat je nodig had? 
Waar ik tijdens de retraite vooral mee geconfronteerd werd is hoe vast ik zit aan mijn mobiel. Ik wilde echt even afschakelen en niet teveel op mijn telefoon kijken. Niet lang nadat ik binnen was wilde ik de weersverwachting checken op mijn mobiel, maar toen dacht ik: waarom? Ik kan ook gewoon even naar de lucht kijken in plaats van naar de weersverwachting. Als je op God wil focussen moet je echt je mobiel weg leggen. Als je de stilte en de rust opzoekt, word je even helemaal op jezelf teruggeworpen. Wat ik ook zo bijzonder vond is dat ik als een roosje heb geslapen, terwijl ik anders veel onrustiger slaap in een nieuwe omgeving. Ik ervoer echt een innerlijke rust.  Maar heel eerlijk, om echt even alles goed te overdenken en tot rust te komen waren drie dagen eigenlijk te kort.

Zou je een persoonlijke retraite aan jongeren adviseren?  
Ik zou iedereen, ook jongeren, een persoonlijke retraite op de Wittenberg adviseren. Wat ik wel veel om mij heen zie is dat jongeren tegenwoordig vooral iets willen met yoga of mindfulness om meer rust te vinden. Dit staat in veel gevallen los van het christelijke geloof. Als je op retraite gaat op de Wittenberg, kies je bewust voor een christelijke retraite. En als je hier dan heel bewust voor kiest, is een retraite op de Wittenberg zeker aan te bevelen. De locatie is fantastisch: midden in het land en aan de rand van de bossen. Ook tijdens een individuele retraite is er persoonlijke aandacht. En als je daar behoefte aan hebt, is er altijd wel iemand die met je wil praten of met je wil bidden. Het is een veilige plek waar je je verhaal kwijt kunt en alles is tot in de puntjes verzorgd.    

Hoe was het om weer op de Wittenberg te zijn na zoveel jaar?
Toen ik het gebouw binnenliep voelde het direct vertrouwd en goed om hier weer te zijn. De geluiden en sfeer zijn nog precies hetzelfde als 25 jaar geleden. En hoeveel handen zijn er wel niet over het aapje op de trap heen gegaan? Mooi dat jullie ervoor hebben gekozen het zo te laten en het nog geen likje verf hebben gegeven. Wat natuurlijk wel anders is dat de Wittenberg nu is opgedeeld in een gedeelte voor retraitegasten en een gedeelte voor de leefgemeenschap. Het was erg fijn om de getijdengebeden met elkaar te vieren en samen de dag in Gods handen te leggen.

Wat zijn je mooiste herinneringen aan je tijd op de Wittenberg?  
Wat me bij is gebleven van mijn jaar Zending en Evangelisatie, is dat ik les kreeg van een man van de organisatie Evangelisatie en Moslims. Hij legde toen uit hoe Islamitische mensen leefden. In die tijd wisten we dat echt nog niet, het was echt een eye-opener voor me. 
Van het leven in de leefgemeenschap heb ik vooral geleerd om onbevooroordeeld mensen tegemoet te treden. In mijn jaar zat iemand met wie ik niet zo goed overweg kon. Als we gingen eten ging ik niet bij haar zitten, maar toch waren er heel vaak momenten dat ik toch bij haar kwam te zitten. We vierden dat jaar Sinterklaas en ja hoor, van de vele mensen die op de Wittenberg woonden trok ik het lootje van haar. Dat was echt een moment waarop God mij leerde dat ik eens verder moest kijken dan mijn voorgevoel en vooroordeel. Er zijn altijd wel mensen die je niet zo aardig vind, maar waar je wel wat mee moet. God wilde me tijdens deze avond iets duidelijk maken. We moeten met z’n allen door dezelfde deur, want we hebben allemaal hetzelfde doel. Dit moment was pijnlijk, maar zo leerzaam. 

Heeft het jaar je gevormd tot de persoon die je nu bent? 
De les die ik uit het voorval van hierboven heb geleerd neem ik mijn hele leven mee. Ik vorm snel een mening over anderen, maar God zegt: als er Eén is die een mening over anderen mag vormen ben Ik dat, jij hoeft je er niet mee te bemoeien. Ook al is iemand totaal anders dan jij, probeer hoe dan ook iets voor de ander te betekenen. Misschien heeft die persoon die aandacht en hulp juist hard nodig. Als je weerstand voelt, probeer een brug te maken en bedenk: wat zou God doen?   

Wat is jouw advies aan jongeren die twijfelen of een tussenjaar iets voor hen is?  
In mijn jaar waren we met z’n elven. Sommige van hen hadden net hun studie achter de rug. Ondanks de verschillende achtergronden en leeftijden hadden we allemaal dezelfde zoektocht. We waren daar allemaal met de vraag: welke plaats wil ik God geven in mijn leven en in mijn werk? Hoe wil ik het geloof handen en voeten geven in mijn leven? Tegen iedereen wil ik zeggen, en vooral tegen jongeren: het is zo belangrijk dat je elk jaar even tijd afzondert voor God en uit het alledaagse leven stapt. Om te reflecteren op je leven en na te denken over wat je wil en wat God van jou wil. Dit geldt voor zowel een tussenjaar als een retraite. Deze momenten zijn echt de levensader voor je leven.