"Ik ben een geliefd kind van God en mijn leven heeft een doel"
Blond, vrolijk en goedlachs: vandaag spreek ik online met Juliët, student bij Inside-out. Achter haar is een ruime kamer te zien. “Ik deel die met een kamergenootje, zo gezellig!” Ontspannen vertelt ze over haar ervaringen bij Inside-out, de inzichten die ze heeft opgedaan en haar plannen voor na de zomer. En niet te vergeten de lessen die haar eigen moestuin op de Wittenberg haar heeft geleerd.
Van verpleegkundige tot student Inside-out
Juliët is met haar 23 jaar de oudste van de groep studenten. Met een diploma verpleegkunde op zak en 1.5 jaar werkervaring achter de rug begon ze afgelopen februari aan een traject Inside-out. “Voordat ik ging werken, had ik best wel veel verwachtingen van werken. Ik keek er heel erg naar uit en had er veel zin in. Toen ik echt aan het werk ging, liep ik erg op mijn tenen en had ook geen leuke collega’s. Daarom probeerde ik een ander ziekenhuis en werkte hier nog drie maanden. Maar ook hier merkte ik dat het gewoon niet goed ging. Feedback van collega’s trok ik me erg aan. Ik wist dat ik moest gaan kijken hoe ik steviger in mijn schoenen kwam te staan, want zo ging ik het niet redden. Op Instagram kwam ik een advertentie van de Wittenberg tegen met de slogan: ‘Ontdek jouw plek in Gods wereld’. Dat heb ik nodig, dacht ik. Maar ik was aan het werk en had er geen ruimte voor.”
Een lastige beslissing
Maar in haar werk gaat het steeds minder goed. Als ze diezelfde advertentie opnieuw tegenkomt, verdiept ze zich er toch in en begint daarna op de Wittenberg met Inside-out. “Die beslissing was in het begin wel lastig. Ik was best gehecht aan werken en elke maand wat geld verdienen. Maar juist omdat ik het niet naar mijn zin had en elke dag zo moest vechten om mijn best te doen, was het fijn om wel iets leuks in het vooruitzicht te hebben. Op het moment zelf heb je niet zo door dat het eigenlijk niet meer gaat. Ik hield mezelf voor dat het beter ging worden en gewoon tijd nodig had. Maar dat was niet zo. Terugkijkend ben ik eigenlijk te lang doorgegaan. Dus begon ik met Inside-out, het voelde voor nu als de beste oplossing. En dat was het ook.
Bevlogen docenten en moestuinlessen
En zo begon Juliët aan haar Wittenbergavontuur. “Ik wist niet wat ik ervan moest verwachten en laat het allemaal maar wat over me heenkomen, maar ik heb het heel erg naar mijn zin. Het is een mooie plek hier, ik heb een leuke klas en een kamergenootje. Ook zit ik in een leefgemeenschap met allemaal mensen die me verder willen helpen en lief en aardig zijn en elke dag leer ik mooie en leuke dingen. Het vak ‘het grote verhaal’ over de Bijbel van Bram van Putten vind ik heel tof. Hij kan zoveel mooie dingen vertellen en blijft dan maar doorpraten, hij is heel bevlogen. Ik wil dan alles horen, dat enthousiasme trekt je aan. Ook mijn eigen leervraag vind ik leuk, ik heb gekozen voor tuinieren. Ik heb een paar vierkante meter grond gekregen en nu heb ik een eigen moestuin. Dat heeft me meer opgeleverd dan ik van tevoren had verwacht. Als je iets gezaaid hebt en het duurt lang voor er iets komt, leer je geduld hebben. En als er dan iets komt, komt er wel iets heel moois. Dat zijn kleine lesjes die de tuin je leert.”
Een geliefd kind van God
Het is voor haar de eerste keer dat ze op kamers woont. Ze wist niet goed wat ze ervan moest verwachten en vond het in het begin wel spannend. Gelukkig voelde het gelijk al goed. “Iedereen was meteen zo verwelkomend, lief en benieuwd. Toen ik iedereen had gezien, dacht ik: ‘Hier voel ik me wel thuis.’ Er wonen hier zoveel verschillende soorten mensen. Met de een kan je goed praten, de ander kan je goed helpen met de auto of met het plakken van je band. Fijn is dat. In de leefgemeenschap leer ik veel over feedback en wat anderen van mij vinden, daar groei ik best wel in. Op mijn werk dacht ik dat iemand mij niet aardig vond als diegene mij feedback gaf. Hier heb ik geleerd dat iemand mij wil helpen als hij zegt dat ik misschien iets anders moet doen. Ik kan daar vragen over stellen en iemand kan me dan nog steeds aardig vinden. Zo ben ik tot best wel veel inzichten gekomen. Ik mag er zijn, ik ben een geliefd kind van God en mijn leven heeft een doel. Hier vond ik die bevestiging. Ik had niet verwacht dat de leefgemeenschap me zoveel zou brengen.”
Toekomst
In juli zit haar traject Inside-out er alweer op. Juliët heeft besloten om nog een paar uur per week als verpleegkundige te gaan werken, maar daarnaast gaat ze de studiebanken weer opzoeken. Na de zomer gaat ze Social Work studeren aan de CHE. “Ik wist al wel dat ik zoiets wilde gaan doen, maar zag er tegenop. Hoe moest ik dat nu weer gaan aanpakken? Maar veel mensen in de leefgemeenschap en in de klas hebben iets vergelijkbaars gedaan. Als zij het kunnen, dan kon ik het ook wel onderzoeken. Dat deed ik en daarna heb ik toch besloten om weer te gaan studeren. Het lijkt me tof om met mensen op te trekken, naast hen te lopen en hen te helpen.”
Waarom zou je Inside-out moeten doen? Juliët kan er kort maar krachtig over zijn: “Twijfel je over Inside-out? Ga het gewoon doen. Het geeft je zoveel meer dan je verwacht! Op gegeven moment denk je: ‘Heb ik dit allemaal geleerd?’ Ja dus! Het zet je op zoveel terreinen van je leven aan het nadenken. Dat is intensief, maar ook heel mooi. In een half jaar tijd zet je zo heel veel stappen.”