Doordenking Monastiek
Dit is niet echt je gebruikelijk type column, eerder een soort verslag, of eigenlijk meer gewoon een update. Het is dus geen kant en klaar Manifest waarmee we jullie op de hoogte willen brengen wat de Wittenberg nu precies bedoelt met monastiek en wat je van ons kunt verwachten. Het is eerder een update waarmee we jou als nieuwsbrieflezer of websitebezoeker mee willen nemen in wat ons als huis bezig houdt.
Om ons heen zien we allerlei nieuwe kloosterinitiatieven opkomen. Onderaan deze nieuwsbrief vind je een update over onze samenwerking met de SCHOOL van leefgemeenschappen, een initiatief dat scholing biedt in gemeenschapsleven. Ook binnen de Wittenberg merken we een bepaalde honger naar de rijkdom van monastieke wijsheden. Niet zo gek gezien onze generatie structureel overvraagt wordt en de monastieke traditie een verlangen kent van radicaal anders leven voor God. Dat geven kloosterlingen handen en voeten door zichzelf af te sluiten voor de afleidingen waarmee de wereld aan ons trekt. In de introductie van deze nieuwsbrief zien we zo’n typisch Wittenberg schoolvoorbeeld van deze zoektocht naar rust en stilte door haar bewoners. Op dit moment zijn we met elkaar, Wittenberg breed, in gesprek over wij nu precies bedoelen met monastiek en hoe we dat op onze eigen wijze kunnen gebruiken om beter samen Godgericht te leren leven. [lees meer...]
Deze gesprekken zijn een gezamenlijke zoektocht naar vier of vijf beloften waarmee monastiek op de Wittenberg vorm moet gaan krijgen. Beloften waar we ons achter kunnen scharen en op welke gebieden we hier in huis samen verdieping zoeken en vinden. Na een inleidende bijeenkomst hebben we tot nu toe drie kernthema’s of beloften met elkaar doordacht:
- Stilte en contemplatie
- Een ritme van rust
- Verbondenheid met de wereld
Onderwerpen die zowel eindeloos interessant als groot kunnen zijn en waar veel over te zeggen valt. Om je mee te nemen in deze doordenking laten we voor nu even kort wat gedachten los bij stilte en contemplatie.
Stilte en contemplatie.
We zien gebed vaak als iets wat je zelf kan doen. Iets wat wijzelf initiëren. Maar misschien is het wel andersom: God zoekt ons en wij mogen antwoorden op Zijn roep…
De bijbel spreekt over verschillende vormen van gebed. Je mag bidden met veel woorden, voorbede of juist boetedoen. Maar je mag ook bidden in of met het Woord: gebed kan iets zijn waarmee je jezelf naar God toewendt. Daar zijn soms maar weinig woorden bij nodig. Met regelmaat komt het voor binnen pastoraat, maar ook hier in ons huis, dat mensen geen woorden kunnen vinden om te bidden. We kunnen ooit na heftige emoties leeg zijn of simpelweg even geen gedachten hebben om te bidden. Juist dan is het heel troostvol en helpend om te weten dat je ook geen woorden hoéft te hebben. Gebed kan een besef zijn dat Hij hier is. Nu, op dit moment. Dus ons verlangen en onze reactie daarop mag ook simpelweg zijn: wij zijn hier. Denk aan het antwoord van de jonge Samuel in de tempel: “Hier ben ik”, of aan een soldaat die standvastig de wacht houdt aan poort of een hond aan de voeten van zijn baas. Ook dát is gebed. Heer, hier ben ik. Een verlangen uitspreken naar Uw stem.
Ervaar je dan altijd die stem van God bijzonder als je dat zoekt? Nee. De aanwezigheid van God is iets wat we in de eerste plaats en vooral geloven. En soms mag je het ook ervaren. Wat ervaar jij tijdens je gebed? Heb jij regelmatig momenten van stilte en contemplatie in je gebedsleven?
